De afgelopen 10 jaar heb ik steeds hetzelfde antwoord gegeven op dezelfde vraag.
"Ik ben maatschappelijk werker, heb voornamelijk met jongeren en vluchtelingen gewerkt, ontwerp en geef trainingen en daarnaast coach ik mensen."
Ik heb veel energie, tijd, zorgen, hoofdpijn en liefde gestoken in het zien en zichtbaar maken van mensen die niet gezien werden. Vaak door problemen in kaart te brengen, bij instanties aan te kloppen, een overvloed aan administratief gedoe door te ploeteren en ondertussen zelf een creatieve oplossing te maken om verder te kunnen.
Na een tussentijds mini-pensioen (lees: tumor + herstel + pandemie + tijd om na te denken) ben ik nu een mooie plottwist aan het maken. Ik ga al mijn liefde steken in het zichtbaar maken van mensen die veel meer gezien mogen worden. Niet door problemen centraal te stellen of te worstelen met administratieve kaders en afhankelijkheid van instanties, maar door te focussen op al het moois dat we samen kunnen maken. Door mensen in beeld te brengen, in woorden te vatten, ruimte te bieden en licht te schijnen.
Inspiratie beweegt mensen verder dan focussen op problemen ooit zal doen.
